Hoe leg je uit dat je op de ene dag wel, en de andere dag niet loopt....of rolt...
Ik vind t erg moeilijk, maar de keuze maken is simpel..ik kan nog max 100 meter lopen...en na 50 meter voel ik al dat ik overbelast...Dat betekent voor mij. Stop. Stop. Wat je ook doet NU.... onmiddelijk afkappen graag. Jullie snappen... De keuze maken om mn rolstoel te pakken voor elke stap buitenshuis is dus makkelijk. En nodig.
Als ik weet dat ik letterlijk beneden opgehaald word, en op locatie alleen naar binnen hoef te lopen...Nee...dan hoeft hij niet mee.
Zwart-wit dus. Simpel. Eenvoudig.
Tot HET moment, dat je die keuze niet meer kan maken, tot die keuze voor je gemaakt word. Hetzij omdat je bijv een ongeluk krijgt, en hierna permanent rolstoel-gebonden bent. Of zoals bij mij andersom nu, tot je stoel niet bruikbaar is.
Sowieso noem ik mezelf niet Rolstoelgebonden, of Invalide. Ik ben niet gebonden... ik ben een gebruiker, dat wel. En invalide doet me teveel denken aan Invalid. Ongeldig. Gehandicapt...ook zo een mooi woord... alsof je je handicap bent.
Soms..moet je even 3 stapjes doen, als je rolt..omdat je iets tegenkomt onderweg. Ja...dat kan ik ja. Dus als ik een goeie dag heb, zie je mij misschien opstaan....en lopen... Of..je ziet me een half straatje achter mn stoel lopen, omdat ik even mn benen moet strekken wil ik niet een spastisch spiertje krijgen. Ik heb die opties. Gelukkig.
Des te erger is t nu, dat mijn keuze voor me gemaakt word, ik wil gewoon, net als elke normale mens zelf beslissen of, en hoe ik buiten kom.
Feit is dat er nogal wat onbegrip is voor de rollers zoals ik. Zelfs mensen dichtbij me zien t niet...
Vragen zich af of ik niet een beetje een poppenkast maak ervan, overdrijf zelfs....
Langzaam aan, laat ik steeds vaker mn masker vallen. Post foto's van mij...en Bed.
En soms valt dat niet zo goed bij mensen. Ik maak gewoon steeds meer vriendjes die ook hebben wat ik heb.
Zij begrijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten